Vanmorgen heb ik het even gehad over een recent onderzoek, waarin blijkt dat tweederde van de mannen hun kleding laat uitzoeken door hun vrouw. En de helft daarvan heeft zelfs letterlijk hulp nodig bij het aankleden. Om eerlijk te zijn, daar schrik ik enorm van. Want zijn wij mannen echt zo hulpbehoevend?
Kijk, ik kan me voorstellen dat je als man, maar ook als vrouw, het prettig vindt dat je geholpen wordt in je kleding keuze en dat de mening van je partner belangrijk voor je kan zijn. Uiteindelijk gaat het er wel om dat je je als man prettig voelt in wat je aanhebt en vooral wat je uitstraalt.
Ik heb daar in het verleden al wat uitspraken over gedaan die me niet in dank zijn afgenomen, maar de tijd leert mij dat die uitspraken wat mij betreft nog steeds gelden. In mijn optiek ligt de schuld van deze uitkomst uiteindelijk bij de vrouw.
“Dat komt door mijn vrouw, die bepaalt!”
Als de vrouw zou toestaan, of wellicht beter zou stimuleren, dat de man nu eens zelf zijn garderobe zou gaan uitzoeken, dan komt er een leerproces voor die man opgang. Wij mannen zijn namelijk erg gemakkelijk ingesteld zolang we niet min of meer geforceerd worden. We doen niks omdat we weten dat als het erop aan komt, onze vriendinnen, vrouwen of moeders wel ingrijpen. Zelfs als man en vrouw samen winkelen, behoedt de vrouw ons mannen voor grote modische misstappen. Effect is wel dat wij mannen er bijna zelf geen mening meer over hebben of in sommige gevallen zelfs durven te hebben.
En mocht in het sporadische geval, de man enthousiast zijn over een kledingstuk in de winkel, grijpt de vrouw in veel gevallen meteen in, met de woorden; ‘dat is niks voor jou!’ of nog erger; ‘dat heb je niet nodig’.
En daar gaat het in mijn optiek ook meteen fout, dat kleine beetje eigen initiatief zou je juist moeten aanmoedigen, dan ontdekt die man heel langzaam zijn eigen smaak. Dat geeft op termijn weer het voordeel dat wij mannen zelf verantwoordelijk worden voor onze kledingkeuzes. Immers op de vraag waarom de mannen in Nederland er vaak zo slecht gekleed bij lopen, kan dan ook niet meer afgedaan worden met de woorden; ‘Dat komt door mijn vrouw, die bepaalt!’
Ik zou nu graag willen weten van je, bepaal je inderdaad de kledingkeuze van je man of vriend? En zo ja, waarom? En voor de mannen: laat je dit toe? En zo ja, waarom?
Ik hoor graag van je!
Rick Moorman